حسین ابوالحسن تنهایی،

دکتر ابوالحسن تنهایی

• نام پدر: علی، متولد ۱۳۳۰/۱/۱۵ ، اصفهان،
• دکترای تخصصی جامعه شناسی از آمریکا، استادیار پایه ۲۲،
• گروه جامعه شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

سوابق تحصیلی

لیسانس: روانشناسی و فلسفه، ۱۳۵۳ شمسی، دانشگاه اصفهان

فوق لیسانس: جامعه شناسی و انسان شناسی، ۱۹۷۸ میلادی، دانشگاه بین المللی ایالات متحده آمریکا

دکتری: جامعه شناسی و انسان شناسی، ۱۹۸۱ میلادی، دانشگاه بین المللی ایالات متحده آمریکا

دوره تخصصی در دوره دکتری: روان شناسی اجتماعی، نظریه های جامعه شناسی، از دانشگاه بین المللی ایالت متحده آمریکا، ۱۹۸۰ میلادی

دارای توصییه نامه علمی و حرفه ای (مجوز تدریس)، نظریه های جامعه شناسی از پرفسور برجسته و بنیانگذار مکتب کنش متقابل نمادی، هربرت بلومر.

بیشتر بخوانید ←

(نخست باید روشن کنم که هدف این متن کوتاه شرح اندیشه و آرای جرج سیمل نیست بلکه تاکیدی است بر اهمیت توجه هر چه بیشتربه شرح هایی که دکتر تنهایی بر اندیشه بزرگان جامعه شناسی نوشته اند. شرح های وی بر آرای  اندیشمندان جامعه شناسی، ضرورت باز اندیشی و اصلاح برخی سوءتفاهمات و سوءبرداشت ها و اظهارات غلط در متون و کلاس های دانشگاهی را نمایان می سازد.)

در اغلب متونی که در باره اندیشه گئورگ زیمل یا جرج سیمل(۱۹۱۸-۱۸۵۱) ترجمه و منتشر شده است موضوع گروه و کمیت اعضای گروه و نقش عنصر سوم در گروه مورد توجه بوده است. آنچه در بسیاری از این متون به چشم می خورد و گاهی در کلاسهای دانشگاهی مطرح می شود، استنباط خردگرایانه از مفهوم عناصر گروه و عنصر سوم در اندیشه سیمل است. البته این سوء دریافت بی ارتباط با بخشی از تبیین و توضیح سیمل نیست.

هر چند در چارچوب جامعه شناسی صوری سیمل، مجموعه ای از پدیده های انسانی و اجتماعی بظاهر منفک و متفاوت، با ارجاع به یک مفهوم صوری واحد، تبیین و تفسیر می شود و همچنین بر اساس بینش دیالکتیکی وی، بر روابط متقابل بین فرد و جامعه، تعامل بین شکل و محتوا تاکید می گردد، ولی گاهی مثال های سنخ شناسانه سیمل در مورد فرماندهی و فرمانبری،و یا مثال ورود کودک به خانواده و ورود عضو سوم به گروه، غریبه، ولخرج، دلال، ماجراجو، خائن و فقیر و …. بیشتر بخوانید ←

آنچه در ذیل خواهید خواند نقل قولی از صفحات ۲۳۰ و ۲۳۱ کتاب “باز شناسی تحلیلی نظریه های مدرن جامعه شناسی در مدرنیته میانی: بنیان گذاران“[۱] دکتر حسین ابوالحسن تنهایی است. این کتاب که جلد ششم از مجموعه­ی ۱۳ جلدی ” مجموعه تخیل جامعه شناختی در بستر تاریخ” می باشد، به بنیان­گذران جامعه شناسی دوران مدرنیته میانی یعنی سال­های ۱۷۹۲ تا ۱۹۱۴/۱۹۱۸ پرداخته است.

این کتاب در دو پاره و هشت فصل تنظیم شده و هفت تن از بزرگان جامعه شناسی را در چارچوب چهارگانه هستی شناسی، روش شناسی، ایستایی شناسی اجتماعی یا جامعه شناسی نظم و پویایی شناسی اجتماعی یا جامعه شناسی تاریخی مورد بررسی و نقد ناب و بی بدیل قرار داده است. تفکرات و آثاراندیشمندانی که پس از معرفی ویژگی های مدرنیته میانی و پیش پردازان تٱثیرگذار این دوره، در این کتاب معرفی و ارزیابی و بازشناسی شده­ند عبارتند از: آگست کنت، هربرت اسپنسر،چارلز هورتن کولی در پاره اول، همچنین کارل مارکس، امیل دورکهیم، جرج سیمل و مکس وبر در پاره دوم. بیشتر بخوانید ←